#Safari Zuid Afrika

[isilimela]

Look what we encountered on our way

[stichtingspots]

De Lion King

Toen ik 50 jaar werd, wilden mijn ouders me een speciaal cadeau geven. Ze vroegen me of ik het leuk zou vinden een arrangement voor de Lion King te krijgen, de musical in Scheveningen. Ik wilde het niet. Ik kan me zelfs niet herinneren de film ooit gezien te hebben. Het roept te veel negatieve emoties op. Ik kan er niet bij dat er zoveel aandacht is voor de film of musical maar dat het niemand wat lijkt te schelen dat de Lion King in het echt, dreigt uit te sterven. Dat de media volop aandacht heeft voor de records die de film breekt alsook voor de wereldsterren die hun medewerking geven aan de animatie, maar dat ze geen woord schrijven over de leeuw in het wild, die dreigt uit te sterven. Dat miljoenen mensen naar de film of musical gaan maar geen EUR doneren aan de bescherming van het dier in het wild. En dus heb ik me er nooit toe kunnen brengen om de avonturen van Simba op groot scherm of on stage te volgen.

Zuur

1 van de gevaren van werken in natuurbescherming, althans voor mij, is dat je zuur wordt. Met ‘zuur’ bedoel ik dat je in gebeurtenissen alleen nog maar het venijn kunt halen. Een vreselijke eigenschap….. Zo kan ik me gruwelijk irriteren aan alle aandacht voor neushoorns in de media en verwonder ik me over de weinige aandacht voor leeuwen, toch ook zo'n icoon van het dierenrijk. Dat is best zuur want ik zou het ook kunnen omdraaien. Ik zou ook blij kunnen zijn dat er überhaupt aandacht is voor wildlife in de media; dieren blijven altijd toch wat onderbelicht dus elke aandacht is welkom. Ook de neushoorn heeft aandacht en hulp nodig, dat weet ik. Maar op slechte dagen reageer ik zuur; waarom o waarom geen aandacht voor de leeuw. Terwijl er toch echt minder leeuwen dan neushoorns zijn…..*

De Lion King is zo’n ander voorbeeld. Deze week is de Europese première van de remake van de film. Het belooft een kaskraker te worden. Het verhaal van Simba, de strijd tussen goed en kwaad, spreekt altijd al aan. Maar Disney heeft nu animaties gebruikt voor de film die schijnbaar haast niet van echt te onderscheiden zijn. Voeg daarbij de vele wereldsterren die beroemde liedjes zoals ‘Hakuna Matata’ inzingen, succes gegarandeerd. 

Afbeelding: de animaties in de remake van de film zijn bijna niet van echt te onderscheiden 

Wat is er mis mee om daarvan te genieten? Sommigen stellen zelfs dat dit soort films mensen liefde voor de natuur, en dus leeuwen, bijbrengen. Hoewel ik dat betwijfel (een Disney film is toch echt wat anders dan real life) vind ik het lastig bij mezelf te constateren dat ik moeite heb met alle aandacht voor deze remake.

Ik geef eerlijk toe; op dit moment ben ik zuur. Ik heb net veel tijd gestoken in het schrijven en versturen van een persbericht. Waarbij ik de remake van de film aangrijp om aandacht te vragen voor het dier in het wild wiens lot weinig ‘Hakuna Matata’ is. De leeuw wordt met uitsterven bedreigd en de film kan een heel goed kapstokje zijn om daar eens aandacht voor te vragen. Ik ben ervan overtuigd dat om het tij te keren, bewustwording stap 1 is. Veel mensen weten niet dat het zo slecht gesteld is met de Koning der dieren en media kan hierin een super belangrijke rol spelen. Dus verstuur ik met regelmaat persberichten over de leeuw in de hoop op aandacht. Helaas was de media ook nu niet geïnteresseerd en zie je in de berichtgevingen over de film nergens een kanttekening terug over de benarde status van Koning Leeuw in het echt. Er is wel genoeg aandacht voor de animatie versie van de Koning der dieren. Allemaal goede en gratis pr voor de film. Wat had ik het de leeuw gegund om in dat kielzog mee te kunnen gaan.

The worst part of being strong is that no one ever asks if you’re okay……

Wat is het toch met jou leeuw. Waarom o waarom is er in de media zo weinig aandacht voor jou. Media aandacht is essentieel, dat bewijst geen dier zo goed als de neushoorn. Door de eindeloze aandacht in de media is de neushoorn een ‘hype’ geworden. Welk nieuwsfeit over de neushoorn dan ook, stuur er een persbericht over uit en aandacht is gegarandeerd. Mede door de media is het bij iedereen wel bekend hoe de neushoorn er voor staat. Mede door die media aandacht wordt er gigantisch veel geld gegeven aan bescherming van dit dier. Hoe mooi zou het zijn als er eindelijk eens aandacht zou komen voor jou leeuw. Want reality check: er zijn minder leeuwen dan neushoorns……

De leeuw is een dier dat tot de verbeelding spreekt. Hij wordt gezien als de Koning der Dieren en is van essentieel belang in toerisme: als prominent lid van de Big 5 wil iedereen op safari in Afrika, de leeuw zien. Ook hier wordt gigantisch veel geld verdiend aan het dier. 

De leeuw komt terug in praktisch elke symboliek; in wapens, in spreuken en in geval van Nederland, in ons Koningshuis en ons voetbalelftal. Haast onvoorstelbaar hoe we die symboliek gaan vervangen wanneer het dier uitgestorven is.... 

Google ‘Nederlandse leeuwinnen’ en tal van afbeeldingen van ons Nederlands vrouwenelftal komen naar boven

Desondanks…….

Er is iets met de leeuw wat leidt tot een perceptie ‘hij heeft hulp niet nodig’. Die perceptie is er bij media en bij individuen. Wij merken het in tal van zaken. Zo hebben wij een adoptieprogramma voor wilde leeuwen. Middels dit project ondersteun je de leeuwen in het wild. Ik vind dit een van onze beste adoptieprojecten: middels steun help je de leeuwen in het wild die dreigen uit te sterven. Dat is toch waar het om gaat? Dat generaties na ons nog kunnen genieten van de dieren in het wild? En toch is dit het minst lopende adoptiepakket van onze Stichting……

We merken het ook in onze campagne rondom knuffelfarms; plaatsen waar toeristen en vrijwilligers in nabij contact kunnen komen met wilde katten, in Afrika vaak leeuwen. Met regelmaat lees je in artikelen over excursies met wilde dieren die niet ‘ok’ zijn; knuffelen met tijgers, ritjes op olifanten, zwemmen met dolfijnen, selfies met aapjes en reptielen. In het rijtje ‘dont’s’ ontbreekt echter vaak de leeuw terwijl juist dit dier vooral in Afrika tot in den treure uitgemolken wordt in excursies.

Knuffelen of wandelen met leeuwen: het is een veelvoorkomende excursie waarbij ontstellend veel dierenleed betrokken is. En toch ontbreekt deze vaak in het rijtje ‘dont’s’

We merken het ook in berichten over (illegale) stroperij. Grote aandacht wanneer blijkt dat in Zuid-Amerika op grote schaal jaguars gestroopt worden, veelal door de vraag naar hun lichaamsonderdelen vanuit Azië. Verstuur je een persbericht dat vertelt dat er op grote schaal leeuwen gefokt worden, voor de toerist en jager, en dat de botten van dit dier op grote schaal geëxporteerd worden eveneens door de vraag uit Azië, wordt er geen aandacht aan gegeven. Het gebrek aan aandacht zie je niet alleen terug in de media. Ook op social media, dus bij individuen, is veel minder aandacht voor de leeuw dan voor de andere wilde katten.

Op een of andere manier lijkt de leeuw ons minder sympathiek dan de andere wilde katten. Waar ligt dat toch aan? De oprichtster van 1 van de projecten die wij ondersteunen in leeuwen geeft de volgende verklaring. Aldus haar zien mensen in de leeuw alleen maar (brute) kracht. Ook omdat het een dier is dat vooral werkt in een groep lijkt het (schijnbaar) onverwoestbaar. Dit wordt vaak ondersteund door de beelden die wij in documentaires zien. Een groep leeuwen schrikt voor geen dier terug en doodt zelfs olifanten. Iets dat het dier ook niet heel sympathiek maakt.... Cheeta's, luipaarden, jaguars of tijgers; deze dieren leven voornamelijk alleen. Zo’n eenzame strijd lijkt toch meer sympathie op te wekken. En uiteindelijk is sympathie voor een dier van essentieel belang om ervoor in actie te willen komen. En zo blijft de leeuw achter in aandacht. Bij media en individu.

Ik hoop dan ook dat met alle aandacht voor deze Disney remake, er ook aandacht komt voor het dier de leeuw zelf. Het zou jammer zijn als animaties zoals de Lion King straks nog het enige zijn dat ons rest van de Koning der dieren. 

Simone Eckhardt

Oprichtster SPOTS

 * Aldus het WNF zijn er wereldwijd nog zo’n 30.000 neushoorns. De meeste wetenschappers gaan ervan uit dat er nog maar zo’n 20.000 leeuwen leven.  

[micheltaanman-blog]

Wauw ! Luxe boomhut in Zuid-Afrika

Wauw ! Luxe boomhut in Zuid-Afrika

ToffeCamping presenteert: “de serie om te huilen zo mooi , en sla je spaarvarken in stukken” Zuid Afrika / vet luxe boomhut.

  Call: + 27 (0) 11 880 9992 (Head Office)

UK Toll Free: 0-808-189-3182 USA/Canada Toll Free: 1-888-662-7990 Australia Toll Free:   1-800-763-926

Please take note of office hours:

Monday to Thursday: 07h00 – 18h00 (Central African Time)

Friday: 08h00 – 17h00 (Central African…

[saleswomaninprint]

Op reis met een echte Afrikaner door ECHT Zuid-Afrika? Dat kan! Zeker als je verkering hebt met zo iemand! Ik heb er 8 dagen de Oost Kaap mee verkend en het was echt ZO MOOI! In deze nieuwsbrief vertel ik er meer over en ik laat ook een paar mooie foto's zien. Zou jij ook wel eens door Zuid-Afrika willen reizen maar dan niet zo standaard als het meestal gebeurt? En ook nog veilig omdat er Afrikaners meereizen die van wanten weten? Ga dan met ons mee!

[asterxdranken]

5 jaar @MarulaGin!!👯‍♂️ Wie wil dit mee vieren?👇 #barrelaged #entisfeest 1️⃣Haast je naar de winkel voor de #limitededition #MarulaOloroso 🏃‍♀️ 2️⃣Geniet van deze lekkere gin 😋 3️⃣Speel mee met de wedstrijdcode ��� 4️⃣Maak kans op een safari voor 2 in Zuid-Afrika of een adoptieolifant 🐘 ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ Deze exclusieve gin wordt gekenmerkt door de afwerking op Oloroso sherryvaten. In de neus ontdek je het typische Marula-aroma met een vleugje walnoot, zwarte bes en rozijnen. In de mond is er een nootachtige smaaksensatie van Oloroso sherry naast het fruitige karakter van de Marulavrucht. https://www.instagram.com/p/CMVADfInL2E/?igshid=g6gz73he2wu8

[vc1arne]

Dit is dus het Marc Sleen museum.  Gelegen in de Zandstraat te Brussel, rechtover het stripmuseum. Op het eerste zicht denk je dat het enkel over Nero gaat (één van zijn bekendste stripreeks), maar er komt veel meer bij kijken.  Daarbij is ook de toegang gratis en kan je zonder veel gedoe in het museum binnenstappen.

 Het museum omvat een permanente tentoonstelling alsook een tijdelijke tentoonstelling.  De permanente tentoonstelling gaat over het leven en het werk van Marc Sleen.  Naast de stripreeks Nero wordt er ook aandacht besteed aan andere stripreeksen zoals Piet Fluwijn en Bolleke, Oktaaf Keunink en de Lustige kapoentjes.  Verder wordt er aandacht besteed aan enkele terugkerende thema’s uit Sleens werk: politieke cartoons, safari en de Ronde van Frankrijk.  Het museum bezit ook zo’n 15.000 originele stukken van Sleen.   Een selectie daarvan wordt beurtelings tentoongesteld in de plaatselijke galerij.  Museum werd geopend op 18 juni 2009.  Oké, nu mijn eigen ondervindingen over het museum!

 Vele mensen zeggen dat een zeer klein museum is, maar ik vind dat dit nog best goed meevalt.  Het is misschien wel een klein gebouw maar ze hebben hun ruimtes heel goed benut.  Ze hebben de hoogtes en laagtes goed gebruikt.  Als je alles op je gemakje bekijkt; vliegt snel een uur voorbij.

Ook vinden mensen dit een mooi gebouw, maar dat viel toch wat tegen, vond ik.  Ik denk omdat de hele straat een beetje dezelfde stijl heeft, waardoor het mij niet zoveel opviel.  Ik vind het goed dat het museum iedere dag open is en dat de openingsuren iedere dag hetzelfde zijn.  Het is fijn dat ze zoveel originele stukken tentoonstellen.  Heel zijn werkkamer hebben ze gereconstrueerd met zijn echte originele voorwerpen: boekenrek, tekenmateriaal, telefoon, bureau, …  Dit was leuk, mooi om te zien en het bracht je ook een beetje in de sfeer van hoe zijn leven eruitzag.  Spijtig dat je niet echt zo goed werd opgevangen want er zat niemand achter de balie, dus in de beginnen was het wat twijfelen of we nu moesten betalen of niet.  Daarnaast zat er wel iemand in het midden van het museum, het was een man die in de binnenkant van de kaft van de strip een gepersonaliseerde tekening maakte van Nero, Madam Pijp, …  De chronologie en structuur van het museum was wel een beetje slecht en ingewikkeld, moeilijk om de juiste chronologische weg te volgen.  Enkele beelden en audio fragmenten waren er ook die het museum compleet maakte.  Ook kwam je dingen te weten uit zijn privéleven zoals dat zijn hobby een safari fotograaf was.  Hij ging ieder jaar wel twee maanden naar Zuid-Afrika op safari vakantie.  

Het museum is zeer goed bereikbaar, 10 min stappen vanuit het Station Brussel-Noord.  Als je wil kan je een omwegje maken via de winkelstraten en de Grote Markt.  Wij waren met de auto gegaan…

[ndlovu-trip]

Hier lig ik dan, rillend van de kou onder 4 dekens in de tropische hitte van Tanzania. Ai, dit is niet een goed teken!

Inmiddels hebben we de luxe en de idyllische stranden van Zanzibar achter ons gelaten (die waren enkel voor onze eerste week geboekt) en is de cultuurshock des te groter!  Op het vakantie eiland Zanzibar kun je de armoede makkelijk negeren, hier op het vaste land is er geen ontkomen aan.

Voor we aan deze reis begonnen heb ik me afgevraagd in hoeverre Tanzania vergelijkbaar is met Zuid Afrika. Heel veel dingen komen overeen, maar hier heeft echt de tijd stil gestaan. Veel onverharde wegen, gemeenschappen waar ze afhankelijk zijn van 1 waterpomp en dus geen stromend water hebben en ‘normale’ winkels zijn hier lastig te vinden enkel hutjes waar frisdrank en koekjes of alcohol wordt verkocht of kleedjes met 1 soort fruit en waarvan de volgende 10 precies hetzelfde verkopen!

Vanaf Stone Town, Zanzibar hebben we de boot naar Dar es Salaam genomen. De stad zelf is weinig interessant en we zijn daarom vooral buiten de stad geweest. Maar pfoe, wat is het warm daar zeg! Blij dat we na 3 dagen de 'Dar es Salaamse’-hitte konden ontvluchten en het vliegtuig naar Arusha konden pakken.

Ik schrijf wel vliegtuig, maar het was een vliegtuigJE met plek voor slechts 13 mensen. Na een prima vlucht met hier en daar wat turbulentie komen we aan in Arusha waar het vliegtuig nauwelijks de landingsbaan heeft geraakt en de piloot besluit de eerste bocht rechts te nemen. Het was alsof we door Max Verstappen naar de aankomsthal werden gereden. Maar wel weer een beleving!

Arusha is dé plek voor wat betreft safari’s. Van hieruit kan je veel parken bereiken en we hadden het geluk in Zanzibar Carolyn te hebben ontmoet die toevallig in Arusha woont en nog wel een kamer voor ons over heeft. Ideaal!

We hebben besloten naast andere sight-seeing uitstapjes, 2 parken te gaan bezoeken; Tarangire National Park en Lake Manyara National Park. Wauw, wat hebben wij veel gezien, zo gaaf, we konden de olifanten en zebra’s bijna aanraken, zo dichtbij!!!!

Inmiddels zijn we via Morogoro en Irringa in Mbeya aangekomen, waar we de grens over gaan naar Malawi.

Na een nachtje koorts en meerdere bezoekjes aan het toilet gaat het de volgende ochtend al weer stukken beter. We zijn klaar met Tanzania en klaar voor Malawi!

[yentlscmdadventure]

WEEK 2 dc4, 13 -17 Mei

Maandag:

In de ochtend heb ik mijn feedback gesprek gehad met Mio over de indeling van mijn debriefing en mijn plan van aanpak. Zijn feedback voor mij was dat ik de doelgroep er meer moet bij betrekken, wat ik uiteraard zeker zal doen. Mijn familie en vrienden zijn echte reizigers. Niet alleen in europa maar ook 

Samen met Busra Aktas ben ik een enquête aan het opstellen voor een onderzoek naar reisbelevingen naar landen in Afrika. Wij hebben ervoor gekozen om zo snel informatie bij elkaar te verzamelen door de verschillende inzichten van de brede doelgroep.

Aan mijn opa heb ik gevraagd of ik komend weekend een interview bij hun mag afnemen naar aanleiding van mijn desk research naar verschillende blogs van reizigers die naar Senegal en omstreken op vakantie zijn geweest. Martin, mijn opa, is samen met zijn vrouw Berry naar Gambia geweest afgelopen jaar en ik ben erg benieuwd wat hun drijfveer was om naar dit specifieke land te gaan. Wat verbaasde hun op de reis, wat hebben zij gedaan? Hier heb ik zondag een afspraak over, de dag na zijn verjaardag.

Dinsdag:

Na het hoorcollege waar er vrijwel weinig aan ons wat is verteld, ben ik thuis gaan verder werken aan het project. Op het schema van deze week staat onder andere de enquête die ik samen met Busra doe. Vanavond willen wij de enquête online hebben en door de vele contacten om ons heen, verwacht ik dat er veel reacties uit komen. Beide hebben wij ongeveer 7 vragen opgesteld en deze verspreid over zo veel mogelijk social media. Binnen 6 uur hadden wij al meer dan 45 volledig beantwoorde enquêtes en wij hopen tot het einde van de week toch wel de 100 te halen. https://www.survio.com/survey/d/O4F6S8C6P5J3D6D9R 

Woensdag:

Desk research naar blogs van reizigers die al naar Senegal, Gambia zijn geweest. Wat zijn hun ervaringen? Is het negatief of positief. Waar waren zij niet voor gewaarschuwd toen ze de reis wilde boeken? Wat waren hoogte punten, wat vonden ze van de reis in het algemeen? 

Helaas is mijn concert voor Elton John gecanceld door een zieke band lid maar gelukkig is het verplaatst naar volgende maand! 

Donderdag:

Moodboards van locals, reizigers, vervoer en senegal natuur. naar reisbureaus van tui en d-reizen voor informatie hoe zij een reis organiseren naar Senegal of Afrika. Interview vragen bedacht en nog iemand benaderd voor interview die contact heeft met mensen uit Mali. Land naast Senegal.

Vandaag heb ik ook besloten om mijn enquete uit te breiden op Instagram. Ik heb veel vrienden uit het buitenland die ook reizen en onder andere een aantal ook naar Afrika. Ik heb hiervoor gekozen om zo ook van internationale mensen een inzicht te krijgen. Deze enquete duurde 24 uur en ik ben maar uitermate blij met de resultaten uit ruim 12 landen. Hieruit kwam dat voornamelijk reizigers naar Afrika willen voor de safari/natuur. Op plek 2 kwam de cultuur ervaren. Dit wilde ruim 29 mensen ervaren met vrienden. De landen waar zij heen wilde/zijn geweest waren met plek 1 Zuid-Afrika, daarna op plek 2 kwam Kenia en op plek 3 kwam Egypte. Een 4de plek was gedeeld met de landen, Namibia, Madagaskar en Senegal.

Zaterdag:

Zaterdag ben ik begonnen met het brainstormen naar ideeën. Ik kwam niet echt verder en ben ik gaan knippen in de reis tijdschriften die ik van Tui heb gekregen als inspiratie om verschillende sferen te laten zien. Ik had zelf niet veel aan de informatie in de tijdschriften zelf omdat dit compleet verzorgde reizen waren maar het was wel een goed overzicht met wat de concurrenten allemaal organiseren op het gebied van Senegal en/of een combinatie reis naar Senegambia. Ik heb ook e-mail contact gehad met D-reizen en ik vroeg hoe populair een combinatie reis was vergeleken met een reis naar alleen Senegal of Gambia. Hierin vertelde mijn contact persoon dat Een combinatie reis van Noord Senegal en West Gambia bij hun het meest werden geboekt. Dit waren voornamelijk 8 daagse strand en natuur vakanties.

Zondag:

Zondag om 11 uur had ik mijn interview met mijn opa en oma. Zij zijn in 2014 naar Gambia geweest voor een opening van het ziekenhuis in Lamin. Deze is door vrienden van hun opgericht en zij, samen met anderen, werden hiervoor uitgenodigd. Naast de opening van het ziekenhuis hebben zij met hun vrienden kring een reis gemaakt in de omgeving waar zij met de inlands in contact kwamen. Hier over heb ik een bijzonder interview mogen houden en ik heb meer informatie gekregen over bepaalde onderwerpen die in de briefing van Tempo Sum juist anders waren uitgelegd zoals het eten bij inlands.

Mood of the week: *Bring it on*

[bogoessouth]

Op safari en op weg naar Kaapstad (week 7)

Maandag

Na een spannende avond konden we gerust op vakantie vertrekken. Natuurlijk was het wel spannend wie ons nu naar Pretoria zou brengen. Maar zodra we de auto en de vrouw die ons zou brengen zagen, waren we gerust. Haar naam was Mary. Het hielp ons met onze bagage in te laden en ze had klassieke muziek in haar auto opstaan. Dat was wel aangenaam zo vroeg in de ochtend. Na anderhalf uur kwamen we aan aan het station van Pretoria. Hier stond de bus om naar White River te rijden.

Voor het station stonden ze campagne te houden voor de verkiezingen die begin mei plaatsvinden. Wel helemaal anders dan bij ons uiteraard. Luide muziek, flyers werden uitgedeeld en mensen droegen dezelfde kleur als kledij. Nadat we daar even een kijkje hadden genomen, begaven we ons naar de bussen. We vroegen aan de chauffeurs welke bus we moesten nemen. Eens onze bus gevonden, mochten we onze bagage in de koffer leggen. In de bus zaten al heel wat mensen. Buiten ons nog een blank meisje, maar voor de rest allemaal zwarten. Het was een busrit van zo’n 5 uur. Hoe langer we onderweg waren, hoe mooier het landschap werd. Meer bergen en de temperatuur steeg ook. Na de hele busrit kwamen we aan in White River. Annelies en ik stapten uit en keken nog rond of we niks vergeten waren. Er stapte nog maximum twee andere mensen af, maar zij hadden geen andere bagage bij. Eens we van de bus waren, vertrok de bus. Vijf seconden nadat de bus vertrek, riep ik luid: “Onze bagage!”. Onze bagage zat nog in de koffer van de bus. We konden de bus niet meer tegenhouden. Gelukkig kwam er zo’n twee minuten later een bus aan van dezelfde maatschappij. Deze hielden we tegen en we legden de situatie uit. Zonder nadenken liet de chauffeur ons op de bus en reed hij aan een goed tempo door. Deze bus had dezelfde eindbestemming. Een halfuurtje later stopte de bus aan een tankstation waar we ook onze eerste bus zagen. We sprongen zo snel als we konden uit de bus en liepen naar de andere bus voor onze bagage. Gelukkig, deze hadden we dan terug! De chauffeurs hielpen ons vervolgens met het zoeken naar een bus die terug naar White River reed. Dit was geen reisbus zoals de andere, maar eerder een publieke bus. We dachten op een halfuurtje terug te zijn, niet dus. Deze bus stopte praktisch overal en heel vaak. Het duurde geen halfuur, maar anderhalf uur. Maar toen die tocht ook voorbij was, stond iemand van het hotel ons op te wachten om ons te vervoeren. Ondanks de tegenslagen met de bussen vond ik het toch heel leuk om een keertje te hebben gedaan. Het was een ervaring die we niet snel meer zullen doen, zeker niet met de publieke bus.

De naam van onze verblijfplaats is Ingwenyama. Het is gelegen op een prachtige locatie in de bergen. We hebben een een mooi prijsje betaald voor zowel de accommodatie als de activiteiten (Krugerpark en Panoramaroute). Ook was er voor ons geregeld dat we geen avondeten moesten betalen, enkel het drinken. Onze kamer was niet groot, maar erg verzorgd! Een goed bed, een regendouche en een zwembad aan onze kamer. Het eten, zowel ontbijt als avondeten, was ook dik in orde. We hebben er telkens ons buikje rond gegeten. Niets om over te klagen!

Dinsdag en Woensdag

Deze twee dagen vat ik wat samen, omdat ik er niet heel veel over kan vertellen, maar vooral foto’s laten zien en we deden twee dagen hetzelfde. Deze dagen spendeerden we de hele dag in het Krugerpark. Op safari in Afrika met een echte safariwagen. Om 5u30 vertrokken we naar het Krugerpark. We kregen van Ingwenyama een ontbijtpakket mee om onderweg op te eten. Onze gids was Ed Gildenhuys, een blanke Zuid-Afrikaan de zo’n 75 jaar oud was. Hij woonde nu 24 jaar in White River en voor die tijd werkte hij ook in Krugerpark als safarigids. Je kan het je al voorstellen, zijn mond stond niet vaak stil. Hij was onze gids voor deze drie dagen. Het werd al snel duidelijk dat hij een passie voor dier en natuur heeft. We waren de enige twee mensen die hij deze drie dagen mee op tour nam. Dus we konden onze tijd nemen waar we wilden en moesten niet naar andere mensen kijken. Het waren dagen van zo’n 10-11 uur aan een stuk op safari gaan. Je zou misschien denken dat dit heel lang is, maar je rijdt door een prachtig landschap en zoekt naar de dieren. Dus je verveelt je niet snel, er is altijd wel iets te zien. We hebben heel wat dieren gezien; olifanten, giraffen, gnoes, impala’s, neushoorns, nijlpaarden, hyena’s, buffels, kudu’s, zebra’s, krokodillen, bavianen, blauwapen, leeuwen, cheeta's en een jachtluipaard. De leeuwinnen die we hebben gezien, zaten verscholen in de struiken. We hebben ze niet heel goed kunnen zien. Hetzelfde met de cheeta’s, deze zaten zo’n 70 meter diep in een veld. Met de verrekijker konden we ze zien liggen onder wat struiken. Maar het jachtluipaard, dit was een heel speciale ervaring. We reden met onze truck over een zandpad en opeens zag Annelies iets in het gras. Ze vertelde Ed om meteen achteruit te gaan. Ze zag een luipaard in het gras liggen. Hij begon wat te bewegen en leek even naar ons te komen. Toen verdween hij achter een struik, maar kwam er snel achteruit. Uit het niets stak hij de weg over vlak voor onze auto! Dit was heel indrukwekkend en zeldzaam, op dat uur van de dag zie je deze dieren dit normaal niet doen. Het duurde niet lang, want iets later verdween hij in de struiken aan de overkant. Wij waren de enige daar, maar Ed gaf de boodschap wel door aan andere trucks. Maar toen zij eraan kwamen, zat hij al verscholen in de struiken. Ed was ook helemaal in de wolken, want hij weet ook hoe zeldzaam dit is en een luipaard is zijn lievelingsdier. Ongelofelijk was het! Op safari in Afrika: check!

Donderdag

Vandaag deden we de panoramaroute, of toch vele delen ervan. De panoramaroute is een roadtrip, waarbij je naar spectaculaire natuurfenomenen rijdt. Zo hebben we onder andere de Blyde River Canyon, de Lisbon falls, Lone Creek Falls en Bourke’s Luck Potholes bezichtigd. Wat ik wel had verwacht, is dat je zelf meer zou stappen van punt naar punt, dat je jezelf nog meer in de natuur begeeft. Maar de dingen die we gezien hebben, waren prachtig.

Vrijdag

Tijd om White River te verlaten en naar Johannesburg te reizen. Opnieuw reizen we met een reisbus en we zullen zo’n 5 uur onderweg zijn . Een werknemer van Ingwenyama bracht ons naar de ‘bushalte’. Een echte bushalte kan je dit niet noemen. De bus passeert hier en je doet teken naar de chauffeur als je ook mee moet rijden. Een man die een winkel heeft aan de plek waar wij stonden te wachten, vertelde ons dat hij ons enkele dagen geleden had zien afstappen en dat dit de verkeerde bus was, hoewel we wel op de juiste plek waren geraakt. We moesten een chiquere bus nemen volgens hem. Na een tijdje hielden we zo’n bus tegen, maar deze reed niet naar Johannesburg. De volgende bus was niet een chique bus, maar stopte spontaan. De chauffeur vertelde ons dat we met deze bus moesten meereizen. Het was de laatste bus naar Johannesburg, dus zijn we maar op deze bus gestapt. Eens in Johannesburg aangekomen, besloten we om een uber te nemen. Heel makkelijk te regelen via een app. Na een poosje vonden we de uber met behulp van een medewerker van het busstation. Blijkbaar is er een territorium voor de taxi’s en een voor de ubers. Onze uber stond dan blijkbaar ergens waar hij niet mocht staan en twee mannen spraken hem aan. Na enkele minuten vertrok hij uit de garage. Hij was zelf ook even van mijn melk. Heel gek wel wat ze daar zo’n spel van maken. Na ongeveer een halfuur kwamen we aan bij het motel waar we verbleven. Heel simpele slaapkamer, een gemeenschappelijke badkamer en de mogelijkheid om zelf iets te koken. We sliepen er ten slotte maar een nacht en vertrokken ‘s morgens erg vroeg om ons vliegtuig naar Kaapstad te nemen. Als avondeten bestelden we pizza en keken we een film.

Zaterdag

Tijd om naar Kaapstad te vliegen! Hier zullen we zo’n 4 dagen verblijven en daarna trekken we terug naar Bela Bela om daar de laatste dagen van de vakantie door te brengen. We stonden heel vroeg op om een uber te nemen naar de luchthaven van Johannesburg. Dit ging allemaal heel vlot. Het was een vlucht van zo’n twee uur. Als we in Kaapstad waren geland, gingen we naar de internationale aankomsten. De papa van Annelies kwam voor vier dagen naar Kaapstad om haar te bezoeken. Ook hadden we een huurauto om ons te verplaatsen in Kaapstad. Wel makkelijk om ons in een grote stad te verplaatsen. Nadat we onze huurauto hadden, reden we naar het appartement waar we de komende 4 dagen zullen verblijven. Alles was aanwezig wat je nodig hebt. Het zag er een aangenaam uit en we hadden zelfs een balkon. Het appartement lag vlak bij de zee. Daarom maakten we een strandwandeling bij zonsondergang. We liepen een stuk van de dijk af en gingen ook een stukje over het strand. Na de strandwandeling zochten we iets om te eten. We vonden een klein eettentje waar we een lekkere wrap aten. Na een lange reisden kropen we dan ook op tijd in ons bed. Morgen staat er een actieve dag voor de boeg.

Zondag

Vandaag staat de grootste uitdaging van de hele vakantie op de agenda, de Tafelberg beklimmen. Hier kijk ik al  lang naar uit. Wat ik er al van zag op foto’s van vrienden en andere studenten leek wonderbaarlijk. We begonnen in Kirstenbosch Garden. Hier starte ook een van de routes naar de Tafelberg. Een mooie tuin met vogels en andere kleine dieren en een prachtige omgeving. Daarna begonnen we aan onze tocht. We waren van plan om een keer de kabelbaan te nemen, maar door de wind was deze vandaag niet open. Dus we konden niet anders dat te klimmen, maar dat vond ik niet erg. Ook zagen we dat er een grote wolk op de Tafelberg lag, maar we zagen daar niet meteen een probleem in. We begonnen met volle moed aan de zware tocht. De tocht die we opwaarts namen, was de Skeleton Gorge. Op internet stond deze beschreven als een pittige tocht. Het begon met een hele weg met houten treden. Hoe verder we kwamen, hoe minder treden en hoe meer rotsen erbij kwamen. Er was een stuk wat leek op een waterval, waar allemaal stenen en rotsen lagen en daar moesten we letterlijk onze weg zoeken door op de rotsen te kruipen. Later kwamen we een reeks ladders tegen die we moesten beklimmen. Hoe meer we naar boven klommen, hoe meer we in de wolk terecht kwamen. Na een tijdje zaten we ook niet meer in het bos, maar zagen we vooral rotsen en planten. Nu zaten we volledig in de wolk, dus we zagen niks rondom ons. Na een tijdje werd dit erg frustrerend. Je doet een hele inspanning om boven te geraken en een prachtig uitzicht te zien. Maar je gaat hoger en hoger en ziet nog steeds niks. We besloten om naar het hoogste punt van de berg te klimmen, in de hoop dat de mist tegen dan wat verdwenen zou zijn. Maar natuurlijk was hier niets van waar. Ook op het hoogste punt nog steeds niets te zien.

Nadat we daar even hadden gezeten, besloten we om door te stappen naar de route die we naar beneden zouden nemen. Als we aan dat punt waren, konden we ook terug een beetje naar boven naar waar de kabelbaan staat. We besloten om dit te doen, misschien kregen we toch nog den uitzicht. En ja, we werden al terug wat optimistischer. De wind liet ons af en toe wat blauwe stukken van de hemel zien. We bleven dus doorstappen om meer open stukken te vinden. En daar was het dan, het uitzicht waar we zo hard naar uitkeken. Opeens trok de mist weg en hadden we een zicht over heel Kaapstad. Dit was een van de indrukwekkendst momenten van de hele reis. Vooral omdat we er zo’n voldoening uit konden halen. We deden er zo’n 3 uur over om boven te geraken. Boven vonden we ook een quote die perfect bij ons pasten op dat moment: one of life’s most precious gifts is time. We moesten het gewoon tijd geven tot we onze beloning kregen. En een beloning was het zeker! Na wat te hebben genoten van het uitzicht, gingen we naar beneden Platteklip. Dit pad ging zigzag van de berg met rotsen als ‘treden’. Hier deden we nog zo’n 2 uur over voor we beneden waren. Een hele dag op de Tafelberg vertoefd door hem op en af te wandelen, maar het was dubbel en dik de moeite! ‘s Avonds zijn we dan lekker gaan eten bij een Italiaan vlakbij ons appartement en dan voldaan ons bed in.

De vakantie is nog niet gedaan, we hebben nog een weekje om te genieten. Hierover kan je lezen in mijn volgende blog.

De foto’s van Krugerpark, Panoramaroute en Tafelberg post ik apart. Blijkbaar kan ik ze niet allemaal in dot bericht zetten.

Tot heel snel!

- Bo

[liesbethinza-blog]

Escape

Af en toe (oké, regelmatig) doe ik een tripje met vriendinnen. Dat helpt me ook om te gaan met de moeilijke setting van mijn stage, maar het is gewoon ook super tof om de weekenden buiten de Kaapse drukte door te brengen.

Het paasweekend bracht ik met Anna, Daniek en Anita door in Cederberg. Dat is een natuurgebied 200 km buiten Kaapstad. Het was er adembenemend mooi! Sluit je ogen en stel het je even voor; goudbruine bergen zover als je kan kijken, begroeid met ietwat droge, niet meer zo groene bosjes en een blauwe lucht op de achtergrond. Kan niet beter, toch? Een gezellige extra: geen bereik! Dat waren vier leuke dagen hiken en braaien en gezellige babbels zonder die stomme smartphone. Een echte aanrader!

De voorbije 5 dagen zagen we het echter groter. Donderdag vertrokken we met z’n vijven op de Garden Route. Dat is een mooi gebied langs de zuidkust van Zuid-Afrika tussen Kaapstad en Port-Elizabeth waarbij je langs verschillende natuurparken en mooie dorpjes komt. Dat vonden we dus een ‘must do’ tijdens ons verblijf in Kaapstad!

Donderdag vroeg in de ochtend en voor sommigen met een Koningsdagkater (dat heb je met allemaal Nederlandse vriendinnen) trokken Anna, Daniek, Manouk, Charlotte en ik op pad. Onze eerste stop en meteen langste rit: Oudtshoorn. Daar hebben we één van de vele struisvogelboerderijen bezocht. Struisvogelvlees is in Zuid-Afrika een van de vele lekkernijen! Daarna wilden we nog even een mooie route door ede plaatselijke bergen maken maar een gesloten bergpas en een zo goed als lege benzinetank zorgden ervoor dat we wat vroeger als gepland moesten terugkeren. Dan maar lekker braaien, altijd een goed alternatief!

Vrijdag reden we eerst naar Wildernis. (Zalige naam toch!) Behalve de leuke naam had Wildernis een mooi strand met kasten van villa’s te bieden. Je kan je niet voorstellen hoe groot en chic die waren! Na een wandeling op het strand, reden we door naar Knysna. Dat is een typisch (toeristisch) badstadje, gelegen aan een baai die bijna helemaal afgesloten is van de zee door de omliggende bergen. Enkel een kleine doorgang verbindt de lagoon met de oceaan. Perfect om leuk te kajakken! Moe maar voldaan reden we na het kajakken naar ons hostel een beetje verder in Plettenbergbaai, waar we net op tijd aankwamen om op het terras te genieten van een prachtige zonsondergang. Deze zijn echt mijn favoriete natuurverschijnsel geworden.

Maar het avontuur zat er voor die avond nog niet op. Toen we naar een restaurantje in de buurt gingen, hadden we een klein accidentje. Bij het parkeren was de handrem niet helemaal opgetrokken waardoor de auto achteruit bolde wanneer de deur al open was. Dat was buiten de lantaarnpaal gerekend naast onze parkeerplaats... *oeps* ...Deur kapot. Gelukkig hadden we heel goede service van de autoverhuur en stond een uurtje later een nieuwe auto voor ons klaar. De kostprijs van dit ongelukje valt nog wel een beetje af te wachten...

Zaterdag konden we dus weer op pat zoals gepland met onze nieuwe auto.Na een wandeling in het natuurgebied van Plettenberg waar een grote zeehondenkolonie zit, reden  we door naar de het Tsitsikama National Park. waar de twee grote durvers van onze groep, Anna en Charlotte, zijn gaan bungeejumpen van de hoogste bungeebridge ter wereld. Ik bleef (zoals je wel kan raden) veilig met mijn beide voetjes op de grond en nam genoegen met het spectaculaire zicht van de springers en de prachtige natuur op de achtergrond. Bungeejumpen bracht genoeg excitement voor ons voor die dag, dus ‘s avonds zijn we gewoon rustig in ons hostel gebleven.

We konden niet enkel vanuit de lucht her park ontdekken, we moesten natuurlijk ook een hike doen. Zondagochtend deden we een mooie hike langs de kustlijn naar een waterval. Door de droogte was de waterval gereduceerd tot een zielig stroompje, maar wee hadden er weer een leuke voormiddag opzitten. Na de hike reden we door naar Jeffrey’s Bay. Dit zou in ons ‘drukke’ programma een relax dagje worden.

Maandag zijn we in de voormiddag gaan sandboarden (jaja dat bestaat: snowboarden op de duinen). Ik was geen natuultalent zoals Anna en Daniek, maar ik heb er toch erg van genoten en vooral heel veel gelachen! De rest van de dag hebben we in en rond het hostel wat rondgehangen met ons boek en genoten van de dolfijnen die langs de baai zwommen. Lekker chill en relax, zo zijn we op ons best! ;)

Maandagnamiddag reden we dor naar onze laatste, en toch wel leukste bestemming: Addo Elephant Park. We eindigden onze laatste avond samen in stijl: met een braai natuurlijk! Daarna gingen we vroeg naar bed want dinsdagochtend was het safaritijd! Om 6u deden we een gegidste toer door het park. Zonder heel veel succes, we zagen heel wat antilope-achtigen en wat zebra’s van ver maar vlak voor het einde stonden opeens 2 olifanten op de weg. Echt machtig! Na de tour reden we zelf met ons autootje het park in en dat was echt geweldig! We zagen heel veel olifanten en zebra’s, echt zoooo cool!! Ik kijk al uit naar de volgende safari!

De safari was de perfecte afsluiter van een heel leuke trip met heel leuke meiden. Ons kennende zullen er nog wel wat tripjes volgen ;)

Dat was het dan weer voor nu! De foto’s volgens zo snel mogelijk, beloofd! 

Tot de volgende!

Veel liefs!

[ely-the-explorer]

Het bezoek

Ongelooflijk genoeg heb ik vorige week visite gekregen! Wat was het fijn om weer eens een paar bekende gezichten te zien, Mensen die me al kennen en waarvoor ik niet meer ongelooflijk hard mijn best moet doen om een goede indruk te maken. Het was super om hen weer te zien na die lange, lange tijd. Samen hebben we veel avonturen beleefd in het stralende Zuid-Afrika, wat voor mij ook weer een kans was om het land te ontdekken. Het was ook een hele ervaring om mijn eigen cultuur met de nieuwe cultuur gemixt te krijgen. Ik merk toch dat er wat dingen zijn die voor mij nu opeens normaal zijn terwijl het voor hen nogal vreemd is. Ik hoop dat ik (en mijn gastfamilie) ze toch een goed beeld van de cultuur hier heb kunnen geven. Nu over onze avonturen: Samen zijn we naar de top van de Drakensberg gereden over een erg hobbelig pad tussen de bergen. Wat was het daar mooi! Om de zoveel keer moest de auto stoppen zodat we foto’s van het prachtige uitzicht konden maken. We reden helemaal door tot aan Lesotho (dit is een onafhankelijk land in Zuid-Afrika) waar we een traditioneel dorpje bezocht hebben en geluncht hebben in de hoogste pub van Afrika. Toch ook weer iets om van mijn bucket list af te strepen. De dag erna hebben we Ushaka Marineworld bezocht. Dit is een groot waterpark en aquarium/dolphinarium in Durban. Ik had er al veel over gehoord want iedereen is er super enthousiast over hier. Ze hebben er heel wat glijbanen zoals de menselijke tornado, maar ook een “lazy river” waar je rustig op een band door het hele park dobberd. Natuurlijk zijn we ook naar pinguins gaan kijken en hebben we de dolfijnenshow bijgewoont. We zijn zelfs gaan snorkelen tussen de tropische vissen! (ik heb gelukkig al mijn tenen nog). Die avond hebben we heerlijk afrikaans gegeten, maar nog altijd geen bobotie. Voordat we de laatste dag afscheid namen zijn we eerst nog op een geweldige safari geweest. Onze gids was dezelfde als in Drakensberg en die man was hilarisch. Hij heeft ons veel dieren kunnen laten zien zoals olifanten die ons de weg versperden, mestkevers (mijn favoriet: het mannetje duwt de mestbal terwijl het vrouwtje er lekker bovenop gaat zitten en naar huis gerold wordt), wrattenzwijnen, neushoorns, de zeer zeldzame impala (HAH grapje)…. Het afscheid was zoals te verwachten nogal moeilijk voor me, maar ik kan me troosten met de gedachte dat het nu toch niet meer zo heel erg lang is voor ik ze weer zie. Mijn gastfamilie had er ook erg van genoten om hen te ontmoeten (en ook de Belgische pralines vonden ze heerlijk). Nog gegadigden om me op te zoeken? Jullie zijn meer dan welkom!

[kangacav69]

Garden Route Map From Johannesburg

Map of the garden route, indicating major towns, tourist attractions and places of interest. This article was first published in march 2018 and updated in january 2020.

Highlights of a 2 week road trip around the Garden Route

Knysna (plenty to do in this area) day 4:

Garden route map from johannesburg. Maps of the garden route. Check out the curiocity backpackers hostel while you’re there. Nature's valley nature's valley is a small village on the garden route along the southern cape coast of south africa, tucked between the soutrivier, the foothills of the tsitsikamma mountains, the indian ocean and the grootrivier lagoon.

The garden route is a spectacular part of south africa’s coast line. Pe to knysna (along the way you will be passing tsitsikamma and storms river as well as plettenberg bay). South africa has the world’s 10th largest road network (746 978km gravel and paved) with a total of 158128km being paved, and 21946km being national roads (maintained by sanral).

The garden route is a popular holiday destination and attracts both local and international visitors. Both of these places aren’t quite as touristy as kruger and the garden route. Buzzing with loads of cool cafés, galleries and boutiques, the crowd is young and stylish, with a flair for fashion and design.

The garden route is an area on the southern coastal belt of south africa. Lush green nature abounds as you traverse through forest, shorelines, quaint villages and epic viewpoints. A popular tourist destination, the route stretches for about 300 km (186 mi.

Explore the garden route from johannesburg; You can choose between visiting addo elephant national park, with more. With amazing beaches, rivers, indigenous forests and mountains, the garden route has something for everybody.

From magnificent mountain ranges to lush belts of indigenous forest and spectacular beaches. The route stretches from cape town to port elizabeth (although it ‘officially’ starts at mossel bay), dotted with seaside town upon beach hamlet. Follow our tracks from there.

Tsitsikamma national park day tour Cape agulhas to cape town (again, if you get an. We include a rough guide of how long it should take to drive between the garden route towns, but obviously these garden route driving times can vary depending on traffic and weather.

The different regions of the province are indicated, as well as major towns / cities in each and the national roads. A popular tour taking in all the highlights of the garden route. Journey from cape town to port elizabeth along south africa's famous garden route.

Includes a hybrid physical / political map showing the major towns of the region, the largest game reserves and the national roads, relief map showing the terrain in the garden route and street level maps of george, knysna, mossel bay and plettenberg bay. If you planning your south africa holiday, you simply can’t go wrong with the garden route.officially running along the n2 from cape town to mossel bay and then along the coast to port elizabeth, this tour will give you extra stops along the way to make sure you get the absolute best from your south africa road trip!. Moafrica caters for a variety of garden route tours ranging from garden route tours from johannesburg, garden route tours from cape town and garden route tours from durban.

Create a fully customized day by day itinerary for free hike or drive the southeastern coast of south africa along garden route, a stretch of coastland with a remarkable range of plants, numerous lagoons, lakes, and trails. The garden route includes towns such as mossel bay, george, knysna, oudtshoorn, plettenberg bay and nature's valley. The first stop on our garden route road trip is johannesburg, and right now, the neighbourhood of maboneng is trending.

Here you will find mygardenrouteinfo.com's table of garden route driving distances and driving times between some of the major garden route towns. You can’t help but be seduced by the glorious natural beauty. Relief map of the garden route.

The distance from mossel bay in the west to storms river in the east is just over 200km, yet the range of topography, vegetation, wildlife and outdoor. It includes all you might need to know to prepare for this trip and more. It stretches from mossel bay in the western cape to the storms river which is crossed along the n2 coastal highway over the paul sauer bridge in the extreme western reach of the neighbouring eastern cape.

Check out our south africa page for all of our articles to learn more. Welcome to the garden route. This information has been developed over 30 years of experience overlanding in africa.

Rome2rio makes travelling from johannesburg to garden route easy. The garden route is one of the most scenic stretches of land in. These garden route small towns are some of the most popular towns in south africa.

It isn’t difficult to imagine why they’re often busy. If you want to get a taste for the whole rainbow nation, you’ve got to think bigger. Experience whale watching, a big 5 safari, explore caves, hike in indigenous forests and relax on pristine beaches.

Known as the garden route, the road trip gets its name from the garden route national park that it covers, and the diverse vegetation and wildlife, and abundance of lagoons, lakes, mountains, forests, and beaches along its winding roads. The garden route packages will reveal a region of striking contrasts; These experiences are best for private tours in garden route:

The garden route is one of south africa's most popular destinations and with good reason. From cape town we’ll be adding in a wine tour in stellenbocsh, cage. After visiting johannesburg and going on safari in kruger park, we flew to port elizabeth, rented a car and drove for a week heading towards cape town.

Find all the transport options for your trip from johannesburg to garden route right here. With cape town and port elizabeth international airports offering plenty daily international & domestic flights, this is a seamless option to consider. Once you arrive in george or port elizabeth, and if you have the time, why don’t you travel.

There’s something magical about riding along the 300km stretch from mossel bay in the western cape to storms river in the eastern cape of south africa on the garden route in south africa. Your best option, when traveling between johannesburg and the garden route, is by plane.a direct flight to george is only two hours and travelers have the option of renting a car at the airport or using a private transfer. Drive from ficksburg to pe.

A comprehensive set of maps of the garden route, south africa.

cape of good hope on the map Google Search South

South Africa's Garden Route Drive from Johannesburg to

Gauteng Map Navigator South africa map, Africa map, Gauteng

Rondreis Kaapstad Pretoria (met afbeeldingen) Kaapstad

Overberg map L'agulhas, Southern africa, South africa

map of the west coast cape town Google Search Cape

Image result for garden route south africa

world map of johannesburg south africa Google Search

Stellenbosch Wine Route Map Stellenbosch South Africa

Google Image Result for

The developing Dinokeng Game Reserve (DGR) is situated in

Hermanus wine route map South african wine, Hermanus

South Africa's Garden Route Drive from Johannesburg to

map of the west coast cape town Google Search my town

2 Week Itinerary for Cape Town & Garden Route, South

panorama route map Google zoeken Zuid Afrika Pinterest

Südafrika Südafrika Pinterest

KrügerNationalpark Südafrika Safari Guide mit Tipps

This map highlights the routes from Johannesburg to six of

[stichtingspots]

Out of the box denken

Ik las gisteren een interessant maar vooral objectief artikel over jacht.

https://www.nytimes.com/2017/12/04/science/elephants-lions-africa-hunting.html?smid=fb-share

Laat ik beginnen te stellen dat jacht niet de reden is voor uitstervende diersoorten. 

Jacht is niet de boosdoener

Het is treurig om te zien dat jacht door velen wordt gezien als DE veroorzaker van al het kwaad. Alsof jacht datgene is waardoor diersoorten uitsterven. Als we dat maar uitbannen, dan komt het allemaal wel goed. Zo lijkt de heersende gedachte vaak. En dit is ver bezijden de waarheid. Door alle commotie die jacht oproept, blijven we voorbij gaan aan belangrijkere oorzaken die diersoorten bedreigen.

Ik merk vaker dat mensen blijven hangen op dat onderwerp, jacht, en daarbij voorbij gaan aan zaken die wellicht minder visueel bloederig zijn maar daarmee niet minder erg. Ik geef veel presentaties over knuffelfarms. Het meeste geld wordt hierbij verdiend aan de toerist en vrijwilliger. Die veel geld betalen voor een fotomoment met een leeuwenwelpje. De jager is in het hele leven van de gefokte leeuw, slechts een sluitstuk. Toch is het moment waarop ik het heb over de canned hunting, het moment waarbij de meeste reacties loskomen. Iedereen heeft daar een heftige mening over. Ze gaan daarbij vaak voorbij aan het feit dat als zij met een welpje op de foto gaan, ze evengoed deel uitmaken van een verderfelijke industrie. Nog sterker. Als mensen zouden besluiten niet langer op de foto te gaan met zo’n vertederende welp, zouden er stukken minder leeuwen gefokt worden. Maar die boodschap komt niet echt over. Men raakt niet uitgepraat over de slechte jager die een weerloos dier neerschiet.

Geen jacht maar evengoed heeft elke toerist die op de foto gaat met een welp, bloed aan zijn of haar handen

 Zoals ik in mijn presentaties altijd probeer aan te geven: de leeuwen in Zuid-Afrika worden in principe niet gefokt voor de jager. Ze worden veelal gefokt voor de toerist, daar wordt het meeste geld aan verdiend. En hier zeg ik; ja, diersoorten sterven uit. In rap tempo. Maar jacht is niet de reden waarom ze uitsterven. Dat is afname van leefgebied met alle daarbij komende conflicten. Het mens/dier conflict en stroperij zijn hier de belangrijkste uitwassen van. Het enige wat hiertegen kan helpen is tolerantie van de lokale bevolking naar wildlife. En hoe vervelend en moreel verwerpelijk ook, jacht zou zo’n middel kunnen zijn. 

Ja. Jacht kan enorme schade toebrengen. Hoe mooi het in theorie ook kan klinken (geld van jacht komt ten goede aan natuurbescherming bijvoorbeeld omdat de lokale boer gecompenseerd wordt voor vee verlies) werkt het in de praktijk vaak heel anders. Waarbij geld uit de jacht, de man op de grond nooit bereikt. Waarbij de zucht naar de mooiste trofee bepalend is. En waarmee enorme schade wordt toegebracht aan populaties dieren. Dus het is van essentieel belang kritisch te zijn op jacht. 

Anderzijds is het ook van belang te kijken naar de vraag: zou jacht in sommige scenario’s een oplossing kunnen zijn. 

Nuance over jacht: is je hoofd in een strop leggen

Jacht is een onderwerp dat veel commotie oplevert. Het is zo’n onderwerp waar niet anders over gedacht kan worden, zo lijkt het, als zwart wit. Als je probeert nuances aan te brengen in een discussie rondom jacht, word je vaak aan de hoogste boom gehangen. Als je dat als stichting doet, krijg je vaak het verwijt dat je 'in bed ligt’ met jagers. Het kan zelfs een leegloop aan donateurs veroorzaken. Het roept zoveel commotie op dat het als stichting of natuurbeschermer vele malen verstandiger is, de discussie maar te vermijden. Het artikel geeft dit wel mooi aan: ‘many conservationists have been bullied into silence on the subject of hunting’.

En dat vind ik enorm jammer. Om welke stichting of onderzoeker het ook gaat. Ik weet zeker dat zij allemaal vechten voor het belang van de dieren. Het is echt te simpel hen ervan te beschuldigen ‘geldelijk belang’ te hebben voor hun nuance. Vaak gaat het om mensen die werken in het veld zelf. Of die continue in contact staan met de mensen die daadwerkelijk leven in dat betreffende land; die dus spreken uit ervaring. Het is daarom belangrijk te luisteren naar deze mensen en ze niet direct af te schieten. Ook al ben je het niet eens met wat ze zeggen. Het is van belang alle kanten van een verhaal te horen. Om de discussie te blijven voeren. Omdat we uiteindelijk gezamenlijk deze dieren willen beschermen. En we dus gezamenlijk tot een status quo zullen moeten komen. Er leidt niet 1 weg naar Rome. 

De eilanden die ontstaan, en het gebrek aan gesprek, zijn in mijn ogen gevaarlijk. De jagers aan de ene kant. Roepend naar natuurbeschermers dat ze ‘greenies’ zijn. En de greenies zitten aan de andere kant en roepen dat jagers moordenaars zijn. Gesprekken met elkaar worden praktisch niet gevoerd. Het vervelende is dat hiervan juist dieren het slachtoffer zijn. Het is juist in het belang van dieren om de discussie erover te blijven zoeken. Hoe moeilijk dat ook is en hoezeer ook je uit je eigen comfortzone moet treden hiervoor. Essentieel hierbij is openstaan voor denkbeelden die wellicht niet stroken met jouw persoonlijke opvattingen. Maar dat zou er in feite niet toe moeten doen. We staan immers voor dieren en niet voor onze egotrip. Althans, zo zou het moeten zijn.

Het gaat om leefruimte

Bepalende factor voor de vraag of wildlife gaat overleven is: leefruimte. Welk instrument moet je inzetten om ervoor te zorgen dat de lokale bevolking die ruimte gunt aan wildlife. Als het gaat om een nationaal park, is het van belang dat de lokale bevolking hier vruchten van plukt. Immers, als zij geen gras meer hebben voor hun vee om te grazen, maar ze zien dat wel in dat nationale park, zullen zij niet inzien waarom dat gebied voor wildlife is afgeschermd. En zullen ze hun vee in de parken jagen waarbij het vaak ten prooi valt aan roofdieren met alle gevolgen van dien.

In het geval van Namibië waar wildlife ook buiten beschermd gebied leeft, is het van belang dat je de boer ervan overtuigd dat te accepteren. Te accepteren dat zijn akkers inderdaad soms vernietigd worden door olifanten. Dat zijn geiten soms worden gegeten door wildlife. 

De essentiële vraag is dus: hoe krijgen we die tolerantie bij de lokale bevolking. 

Pyrrusoverwinningen

In de discussie rondom jacht, wordt heel vaak voorbij gegaan aan de consequenties die onze lobby tegen jacht, kunnen geven. Het gaat in dit soort zaken vaak om zelfbevlekking. Om wat wij moreel verwerpelijk vinden, jacht, en dat vervolgens opdringen aan de lokale bevolking. We behalen daarbij soms overwinningen waarbij je je kunt afvragen: is dat nu wel een overwinning? 

Een tijd terug was er de nodige commotie rondom een trophee hunt in Namibië op een leeuw. Petities kwamen op gang (ook door SPOTS ondersteund) om dit alles te stoppen. De Regering van Namibië kwam zo onder druk te staan dat de vergunning voor deze jacht werd ingetrokken. De vlag ging uit in dierenland. Maar wat een overwinning was voor ons, werd door de lokale bevolking gezien als bemoeienis. Zij wilden af van het dier. En besloten het heft dan maar in eigen hand te nemen. De leeuw werd vergiftigd. En zo werd een overwinning op de slechte trofeehunter een verlies voor de leeuw in kwestie. Die is namelijk een enorm pijnlijke dood gestorven. Vergiftiging is een langzame dood. Ik denk dat als hij had mogen kiezen, hij liever voor de kogel gekozen had. Typisch voorbeeld van een Pyrrusoverwinning. 

Veel mensen die dit lezen, zullen mij om mijn oren slaan. Met zinnen als 'dat dier heeft gewoon recht daar te zijn’. En dat ontken ik ook niet. Ook ik word er oneindig verdrietig van dat wildlife niet 'mag zijn’. Het doet oprecht pijn in mijn hart als ik met boeren in Afrika praat die mij vertellen dat 'wij onze leeuwen maar moeten weghalen’. Ik word er oneindig triest van dat wildlife niet intrinsiek gewaardeerd wordt. En dat het dus iets moet opleveren wil het bestaansrecht hebben. 'When it pays it stays’ is zo’n cynisch gezegde in Afrika. Maar het is wat het is. Het is echt tijd dat we hier in het Westen eens gaan beseffen dat wildlife door de lokale bevolking heel anders bezien wordt dan wij doen. En dat we met onze goede bedoelingen, heel vaak vergeten dat we hiermee wildlife van de regen in de drup brengen. 

Veel leeuwen worden door boeren vergiftigd, een langzame pijnlijke dood

 Walt Disney

Vanuit het Westen (en daar schaar ik mijzelf dus ook onder), wordt vaak erg onrealistisch naar wildlife en natuurbehoud gekeken. We lijken een soort Walt Disney gevoel te hebben bij wildlife. Dat is ook niet zo vreemd. Veelal zien wij deze dieren in documentaires op tv. In de veiligheid van ons comfortabele huis. Of we zien ze tijdens een safari. Zo’n safari kun je alleen maken als je het geld daarvoor hebt. Kijkend naar de piramide van Maslow, zitten wij in de hoogste fase. Die van zelfontplooiing. Middels reizen, verrijken wij onze geestelijke wereld. Wij kunnen die reis alleen maar maken omdat aan de eerste behoefte, overleven, is voldaan. Dus vanzelfsprekend zien wij wildlife als een toegevoegde waarde. Als iets moois. Als iets dat bewaard moet blijven.

 Dat is voor de lokale bevolking van Afrika wel wat anders. Die zitten in dezelfde piramide in de onderste fasen. Zij moeten zien te overleven en worstelen dagelijks met hoe ze dit voor elkaar moeten krijgen. Voor overleving zijn ze vooral afhankelijk van hun akkers en lifestock zoals geiten, koeien en schapen. En laat nu net wildlife hier een belangrijke bedreiging voor zijn. Met regelmaat worden akkers vernietigd door passerende olifanten. En lifestock wordt gedood door hongerige roofdieren. Voor veel mensen levend in die gebieden is er maar 1 oplossing: weg met dat wildlife. Ze zien er geen enkele meerwaarde in. 

Het is dus van enorm belang te beseffen dat wij als Westerse mens, een volledig andere perceptie hebben op wildlife dan de reguliere lokale boer. Dat kun je wegwuiven. Maar de vraag is of dat ons geliefde wildlife helpt. De realiteit is dat wildlife er niet toe doet voor de lokale boer. Ze zijn te druk met andere dingen. Wil je hen dus overtuigen dat wildlife moet blijven, zul je dus iets moeten aandragen. Het moet 'winst’ opleveren. Zoveel dat de lokale boer bereidt is hier en daar een geit te verliezen (zijn bestaansbron).  

De realistische vraag is dus: hoe zorg je ervoor dat de lokale bevolking wildlife tolereert. 

Toerisme

Toerisme wordt door velen gezien als DE oplossing voor het probleem. Met foto toerisme komen er inkomsten binnen en dus levert wildlife geld op voor de lokale bevolking. Dat klopt in sommige gevallen maar dat is lang niet altijd zo. Ik zal niet eens ingaan op de negatieve impact die toerisme kan hebben zoals de aanleg van infrastructuur en de footprint die dit alles geeft. Ik hou het simpel. Niet elk gebied of land is in de gelukkige omstandigheid toerisme te kunnen faciliteren. Het ding is dat toeristen vaak bepaalde eisen hebben. Safari’s zijn immers niet goedkoop. We hebben er vaak hard voor moeten werken om die reis te maken. En dus eisen we dan ook het perfecte plaatje. Een fijne lodge, warm stromend water, mooie uitzichten en een veilige omgeving. Dus geen landen die geteisterd worden door oorlog. Dat kan niet elk gebied of land leveren. Vandaar dat er toeristische hotspots zijn maar daarnaast ook veel gebieden en landen waar nooit een enkele toerist komt. En ook daar leeft wildlife, naast mensen die er geen meerwaarde in zien....

 Onze werkelijkheid

De werkelijkheid van menig boer in Afrika

Een goed voorbeeld hiervan is Botswana. Een land dat door veel dierenliefhebbers gezien wordt als HET walhalla voor wildlife. Jacht is in dit land verboden en men richt zich op de rijke, foto makende, toerist. Dat werkt goed uit voor die gebieden waar toeristen komen. Maar het pakt slecht uit voor gebieden waar geen toerist komt. De lokale bevolking in die gebieden, wordt regelmatig geconfronteerd met olifanten die hun akkers verwoesten. En hun lifestock wordt gegeten door roofdieren. Logischerwijs zijn zij niet blij met wildlife. Waar ze eerst nog werden gecompenseerd door inkomsten uit jacht, wat nog enigszins tolerantie naar wildlife gaf, is dat nu verboden. En ze hebben niet de inkomsten van toerisme. Uit een onderzoek van dit jaar is naar voren gekomen dat de perceptie van de lokale bevolking in Botswana naar wildleven hierdoor enorm verslechterd is. Je kunt je afvragen of dit goed nieuws is voor wildlife.... Vaak wijken mensen dan namelijk uit naar vergiftiging van dieren wat een vreselijke dood is. Sure, het dier is dan niet gedood door een jager. Maar wat maakt dat uit voor het dier in kwestie? 

Toch is het beeld van die jager met zijn trofee zo moreel verwerpelijk voor ons, dat we het andere beeld (de vergiftigde leeuw door boze boeren) maar wegdrukken. Negeren. Maar ik weet zeker dat de dieren die op die manier gedood zijn, in aantallen vele malen de trofees overstijgen. Toch is dat kennelijk niet zo belangrijk. Wellicht omdat we al die vergiftigde dieren nooit te zien krijgen en het dus minder reëel is. Maar dat wil niet zeggen dat die realiteit er niet is. 

Out of the box

Ik zei het eerder al: er is niet 1 oplossing voor natuurbescherming. Enige dat we zeker weten is dat wildlife alleen kan overleven als er leefruimte voor hen is. En die leefruimte moet ze 'gegund’ worden. Door de lokale bevolking want hoezeer een Regering ook iets wettelijk kan bepalen. Zonder draagkracht van de lokale bevolking is ze tandeloos. De sleutel ligt dus bij de lokale bevolking. Altijd. 

Zeg je dus van wildleven te houden, zul je met een brede blik moeten kijken en zeker je Westerse bril moeten afzetten. Je zult moeten beseffen dat onze geliefde roofkatten, geen lieve zachtaardige poesjes zijn. Maar roofdieren, in staat om in 1 nacht meer dan 270 geiten te doden. Dat is hun natuur kunnen we zeggen. True. Maar het ligt in de natuur van de mens om hiertegen in actie te komen. Helaas is het zo dat wildlife daarbij altijd het onderspit zal delven. Aan wildlife zijn we dus verplicht naar oplossingen te zoeken die wellicht niet altijd voor de hand liggen. 

Simone Eckhardt

Directeur SPOTS

[wegwee]

Wildlife spotten in België

Wildlife spotten in België

De komende maanden staat er waarschijnlijk voor niemand een safari in Zuid-Afrika of een snorkeltour in Galapagosop het programma. Gelukkig kan je ook in België wildlife spotten. Je moet gewoon weten waar te kijken of waar te zoeken en een gezonde dosis geluk hebben. In dit artikel tonen we je welke dieren je waar kan spotten. Er zullen er zeker enkele tussenzitten die je niet onmiddellijk had…

[saleswomaninprint]

Stel je voor ... straks kan het weer ... op reis! Altijd al naar Zuid-Afrika gewild? Als een echte Afrikaner je onder zijn hoede neemt zit je snor! Ik heb er een!